بعد از ۳ نائب خاص امام زمان (عج) که در مطالب قبلی گذشت، به ابوالحسن علی بن محمد سمری چهارمین و آخرین نائب حضرت حجت (عج) می رسیم. حسین بن روح، سومین نائب امام(ع) قبل از وفات، علی بن محمد سمری را به دستور صاحب الامر امام مهدی (عج) به جانشینی خود و نیابت حضرت در آورد. علی بن محمد سمری نیز مانند سه نائب قبلی با توجه به اینکه در خدمت امامان معصوم(ع) بود، مورد اعتماد شیعه بود و در هنگام نصب او به وسیله ی حسین بن روح که وی خود یک فرد موثق و مورد اعتماد بود، مخالفت و اعتراض چندانی نکردند!

حسین بن روح نوبختی به وسیله ی محمد بن عثمان و با دستور صاحب الزمان (عج) قبل از وفات به جانشینی وی در آمد، تا حسین بن روح نیز ادامه دهنده ی راه وی و نائبی خاص برای امام غایب باشد. جعفر بن احمد بن متیل گوید: هنگامی که وفات ابوجعفر(محمد بن عثمان) فرا رسید من بالای سر او نشسته بودم و با او سخن می گفتم و ابوالقاسم حسین بن روح پایین پای او نشسته بود. در این هنگام محمد بن عثمان متوجه من گردید و فرمود: به من دستور داده شده که به حسین بن روح وصیت کنم، با شنیدن این سخن از جای خود حرکت کردم دست ابولقاسم را گرفتم و در جای خود نشاندم و خود پایین پای ابوجعفر نشستم.^۱

ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری دومین نائب خاص امام زمان (عج)، و فرزند عثمان بن سعید بود. پس از مرگ پدرش عثمان بن سعید امام زمان (عج) فرزند او محمد بن عثمان را به جانشینی وی در آورد، تا امور وکالت را از جانب حضرت بر عهده گرفته و رابطی با مردم باشد. امام مهدی(عج) در نامه ای از شایستگی های عثمان بن سعید می گوید و مرگ پدر را به او تسلیت گفته و وی را بعد از پدر جانشین، قرار می دهد.^۱

پس از شهادت امام حسن عسکری و جانشینی امام زمان (عج) به عنوان پیشوا و امام، اختلافات میان مردم بیشتر و بیشتر شد. تا جایی که برای در امان ماندن جان امام از دست مخالفان، غیبت صغری شروع شد. امام زمان (عج) برای اینکه بتواند مردم را راهنمایی و ارشاد کند و آنها را به حال خود رها نکند، افرادی را انتخاب کرد تا پلی باشند میان حضرت مهدی (عج) و مردم که به آنان نائبان خاص امام زمان (عج) می گفتند.